DogBasics > Vrijwilligerswerk bij stichting Pergamijn

Vrijwilligerswerk bij stichting Pergamijn

Van oorsprong ben ik z-verpleegkundige en ik heb 13 jaar in Op de Bies gewerkt. Daarna heb ik 10 jaar als activiteitenbegeleidster bij SGL gewerkt Per 1 juni 2009 ben ik ZZP-er. Mijn passie voor honden is begonnen toen ik Jessy kreeg. Jessy is een hele stabiele kruising mechelse herder waar ik een hele hechte band mee heb. Ze wordt in Juli 2009,  11 jaar en het is een genot om met deze hond te werken. Ik heb bijna alle gehoorzaamheidscursussen met haar gedaan, Breitensport, Flyball, reddingshondenwerk en Behendigheid maar omdat ze zo intensief bezig is geweest begint ze gewrichtsklachten te krijgen en moet ik helaas stoppen met behendigheid wat ik het laatste met haar heb gedaan. Nu gaat ze mee als therapiehond en het is zo geweldig om te zien hoe zij zich aanpast aan de doelgroep.

Helaas is Jessy 18 augustus 2010 overleden.

Na mijn verhuizing naar Koningsbosch heb ik het vrijwilligerswerk op pergamijn stop gezet en ik doe alleen nog de screening van honden die zich aanmelden en die niet via mij komen, dus honden die ik zelf niet ken. Ik geef advies waar deze honden het meest op hun plek zouden zijn, en ik doe op verzoek enkele bezoekjes afleggen bij speciale activiteiten die groepen organiseren.

Ik ga steeds de eerste keer mee als de vrijwilligers een groep of client toegewezen krijgen zodat ik kan zien of de hond niet teveel stress signalen laat zien. En dit is zo leuk om te doen. Soms moet ik slikken en een traantje weg pinken als ik zie hoe clienten en honden op elkaar reageren bv. gisteren....het verhaal van Montse

Montse is een kruising waar zeker iets van border collie in zit. Kerstin, haar eigenaresse, was bij mij en Montze had alleen maar oog voor haar en een speeltje en de behendigheidstoestellen die op mijn veld staan. Kerstin vertelde dat Montse erg op haar gericht is en niet geschikt is om te knuffelen maar wel om mee te spelen en te wandelen. zij zoekt niet snel zelf contact met mensen maar vindt het niet erg om aangeraakt te worden. Er werd een geschikte client gezocht ,W. die heel graag wandelt. Zijn begeleidster vertelde dat het wel even zou duren voordat W. waarschijnlijk contact zou maken met Montse en dat ze zelf heel benieuwd waren hoe W. zou reageren. We gingen W. halen op zijn woongroep en op het moment dat hij naar buiten loopt begint Montse te trekken , te piepen en te kwispelen en gaat meteen op W. af die meteen contact met haar maakt en haar snuit aan raakt. Hij maakt allerlei geluiden wat voor zijn begeleidster duidelijk maaktte dat hij heel erg in zijn nopjes was. We hebben gewandeld en Montse bleef om hem heen draaien en W. bleef naar haar kijken en geluiden maken. De begeleidster was enorm enthousiast en wij waren er gewoon stil van. Kerstin was het meeste onder de indruk want zo kende zij haar hond helemaal niet!!

En daar doen we het voor!!